Belek Ormanlarında Ece ile Gizemli Bir Akşam

Belek, Antalya’nın en huzurlu ve doğal tatil bölgelerinden biri. Gündüzleri altın kumsalları, golf sahaları ve çam ormanlarıyla insanı büyülerken, akşamları bambaşka bir sakinlik ve gizem sunuyor. İşte böyle bir akşamda, Ece ile tanıştım. Ece, Belek’in ormanlarında dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve gizemli bir akşam, bu ilçeyi benim için bir tatil yerinden çok daha ötesine taşıdı ve Belek’in sadece bir mekan değil, bir masal olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir sonbahar akşamı başladı. Belek’e kısa bir kaçamak için gelmiştim. Gündüzleri sahilde vakit geçirmiş, orman yollarında yürüyüş yapmış ve ilçenin dingin havasını solumuştum. Ancak gün batarken, içimde bir keşif isteği uyandı; Belek’in akşam ruhunu yaşamak istiyordum. Hafif bir mont giyip dışarı çıktım. Orman yolları, çam ağaçlarının gölgeleriyle kaplıydı; rüzgar, iğnelerin hışırtısını taşıyordu. Bir patika yolunda yürürken, Ece’yi fark ettim. Kahverengi bir şal omuzlarında, elinde küçük bir fenerle bir ağacın yanında duruyordu. Sanki Belek’in ormanları onunla bir sır paylaşıyordu.

“Fenerle neyi arıyorsun?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Ece başını çevirdi ve gülümseyerek, “Belki bir ışığı, belki de bir gizemi,” dedi. Sesinde hem bir sakinlik hem de bir çekim vardı. “Ben Ece,” diye ekledi ve bana elini uzattı. Elini sıkarken, onunla geçireceğim saatlerin farklı olacağını hissettim. Ece, Belek’te escort olarak biliniyordu, ama bu tanım onun ruhunu yansıtmazdı. O, bu ilçenin ormanlarına huzur ve gizem katan, insanlara hem rehberlik hem de sihirli bir deneyim sunan biriydi.

“Belek’i bir masal gibi keşfetmek ister misin?” diye sordu. “Evet, ama turistik yerlerden uzak,” dedim. Ece gözlerini parlatıp, “O zaman tam yerindesin,” diyerek beni yanına çağırdı. Böylece gizemli bir akşam serüvenine adım attık. İlk olarak, Belek’in orman yollarında yürüdük. Ece, bana ormanların hikayesini anlattı. “Burası eskiden çobanların ve gezginlerin geçtiği bir yermiş,” dedi. “Akşamları ateşler yakılır, masallar anlatılırmış. Şimdi ise o masallar ağaçlarda saklı.” Onun anlatımı, ormanın hışırtısını bir sihre dönüştürüyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Ece bana Belek’in akşam büyüsünden bahsetti. “Bu ilçenin enerjisi ormanlarda saklı,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları huzur arar, bazıları bir gizem peşinde koşar. Ben ise onların akşamlarına bir masal katıyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar özel olduğunu açıklıyordu. Ece, sadece bir escort değil, Belek’in ormanlarına hayat veren bir ruhtu. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin başka bir yönünü açığa vuruyordu.

Bir süre sonra, orman yolundan sapıp daha derin bir patikaya girdik. Ece, “Burası ilçenin gizli köşesi,” dedi ve beni bir çam ağacının yanındaki küçük bir açıklığa götürdü. Ağaçların arasında loş bir ışık vardı; dalgaların sesi uzaktan hafifçe geliyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlere gelir?” diye sordu. “Belki doğayla bağ kurmak için,” dedim. Ece başını salladı ve “Evet, ama bazen de bir gizemin izini sürmek için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın büyüsünü hissettirdi. Ece’nin yanında, Belek’in serin akşamı bile sıcacık ve gizemli geliyordu.

Gece ilerledikçe, Ece beni Belek’in az bilinen yerlerine götürdü. Bir ara, ormanın içindeki bir tepeye vardık. “Burası benim masal köşem,” dedi ve beni bir kayanın üstüne oturttu. Aşağıda Belek’in ışıkları parlıyor, deniz ufukta bir ayna gibi uzanıyordu. “Ormanlar sana ne anlatır?” diye sordu. “Sanırım huzuru,” dedim. Ece gülümsedi ve “Bana ise bir sırrı,” dedi. Onun bu cevabı, o anın sihrini artırdı. Ece, çantasından çıkardığı feneri yere koydu ve “Işık, gizemi aydınlatır,” dedi. Fenerin alevi, ağaçların gölgelerini dans ettirdi.

Yolculuğumuz devam ederken, Ece’nin enerjisi beni büyülemeye devam ediyordu. Bir süre sonra, Belek’in orman tepelerinden birine vardık. Buradan, sahiller, ormanlar ve şehir ışıkları birleşip göz alıcı bir manzara sunuyordu. “Belek’in sihri burada saklı,” dedi Ece ve yanımda durup manzarayı izledi. “Akşamları buradan bakarsan, her ağacın bir hikaye taşıdığını hissedersin.” Haklıydı; manzara, Belek’in büyüsünü yansıtıyordu. Ece, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir an,” dedim. Ece, “O zaman bir masalın içindesin,” dedi ve çantasından çıkardığı küçük bir termosla ada çayı ikram etti. Çaylarımızı içerken, bana bir masal anlattı: “Eskiden bu ormanda bir gezgin yaşarmış. Her akşam feneriyle yol arar, yıldızlara masallar anlatırmış. Bir gün kaybolmuş, ama bazıları onun ışığını hala gördüğünü söyler.” Masal, Ece’nin anlatımıyla canlandı.

Gece boyunca, Ece ile Belek’in her köşesini keşfettik. Bir ara, eski bir orman yoluna vardık. “Burası bir zamanlar çok hareketliymiş,” dedi. “Akşamları çobanlar toplanır, ateş yakar, şarkılar söylermiş.” Yol şimdi sessizdi, ama Ece’nin hayal gücüyle doldu. “Şurada bir çoban oturur, burada ise bir keçi yavrusu oynarmış,” dedi. Onun anlatımı, yolu bir masal sahnesine çevirdi. Bir süre yürüdük ve Ece, bana Belek’te en çok neyi sevdiğini sordu. “Sanırım ormanlarını,” dedim. Ece, “Ben de insanlarını seviyorum. Onların hayalleri, bu ormanları gizemli kılıyor,” dedi.

Son durağımız, ormanın kıyıya yakın bir açıklığı oldu. Ece, “Burası Belek’in gizli finali,” dedi ve beni çimlere oturttu. Dalgalar, uzaktan hafif bir sesle geliyordu; çam kokusu, havayı dolduruyordu. “Belek’in sırrı nedir sence?” diye sordum. Ece, “Ormanların ve akşamın birleşimi,” dedi. “Burada her şey bir masal gibi.” Onun bu cevabı, Belek’e olan tutkusunu yansıtıyordu. Bir süre sessizce oturduk; Ece, fenerini çimlere koydu ve ışığın ağaçlara vurmasını izledi. “Hayat da böyle değil mi?” dedi. “Bazen parlıyor, bazen gölgede kalıyor.” Bu düşünceli yanı, beni etkiledi.

Veda vakti geldiğinde, Ece bana son bir şey söyledi: “Belek’e bir daha gelirsen, ormanlarda beni bul. Belki yine bir akşamı paylaşırız.” Gülümsedim ve “Kesinlikle,” dedim. Ece, kahverengi şalını omzuna atıp ormanda kaybolurken, ben onunla geçirdiğim gizemli akşamı düşündüm. O, Belek’in ormanlarında bir rehber, bir dost, bir masalcıydı.

Belek ormanlarında Ece ile geçirdiğim o uzun ve sihirli akşam, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir gizem ve huzur alanı olduğunu öğretti. Eğer bir gün Belek’e yolunuz düşerse, ormanlarda kahverengi bir şal arayın. Belki Ece de size eşlik eder ve gizemli bir akşam boyunca hikayeler anlatır.